Nooit te klein om grote mensen gelukkig te maken...?

Lexi weet van op foto's dat haar mama echt vrolijk kan zijn... Zelf heeft ze dat echter nooit gevoeld want sinds Amos, Lexi's tweelingbroer, overleden is, heeft mama altijd iets droevigs over zich. Soms gaat het wat beter en soms voelt mama zich weer wat slechter. Lexi doet in ieder geval altijd haar uiterste best om mama gelukkig te maken.

Toch lijkt dit niet voldoende te zijn want de laatste tijd weent mama wel heel dikwijls en heeft ze geen energie voor een uitstapje ofzo. Daarom zal ze voor een tijdje naar een speciaal ziekenhuis gaan. Vermits dit wel wat langer gaat duren dan een griepje en papa door zijn werk heeft geen tijd heeft om deze vakantie voor Lexi te zorgen, gaat ze een poosje logeren bij tante Arizona. Bij oma zou haar leuker lijken want eigenlijk kent ze haar groottante niet echt maar dat kan nu eenmaal niet door de gezondheidsproblemen van opa. Lexi doet dus maar haar uiterste best om flink en lief te zijn en tante van haar kant probeert het ook zo gezellig mogelijk te maken. Dan ontdekt Lexi dat tante ook stiekem weent en ongelukkig is... Ze gaat op onderzoek uit om te weten waarom tante droevig is en bedenkt een plan om haar te helpen. En als ze dan toch volwassenen weer blij kan maken, kan dat misschien ook bij mama lukken...? Lexi heeft in ieder geval een idee...

Het is een heel mooi kinderboek waarin een aantal kinderen en jongeren zich ook zullen herkennen. Het geeft hen op een mooie manier wel de boodschap dat kinderen niet voor hun ouders moeten zorgen en dat ze zelf alles mogen zijn: blij, verdrietig, boos, ..het mag allemaal.

Als volwassene merk je vooral hoe Lexi dikwijls iedereen wil pleasen en hoe ze haar eigen invulling probeert te geven aan de dingen die ze niet helemaal begrijpt.