Een zoektocht naar een nieuw leven

Na al meerdere boeken met veel plezier te hebben gelezen van de Franse auteur David Foenkinos, trok zijn roman "Je vais mieux” mijn aandacht in de bib van Merksem.

Hoewel het me heel wat tijd kostte om eindelijk aan het boek te beginnen en het ook uit te lezen, handelt deze roman zeker over de serieuze dingen des levens. Het hoofdpersonage, een architect, en terzelfdertijd de verteller in dit geval, begint zijn verhaal op het moment dat hij plots geconfronteerd wordt met rugpijn. Als iet of wat hypochonder weet hij niet goed hoe deze situatie aan te pakken. Alle testen die in dit soort situaties gedaan worden (radiografieën en MRI’s), zien er normaal uit en tonen geen enkele oorzaak. Daarom denkt hij dat deze pijn die maar voortduurt en waar hij vreselijk onder lijdt, weleens psychologisch zou kunnen zijn en hij gaat zover om oplossingen te zoeken in het esoterische.

Hierdoor wordt zijn leven op z’n kop gezet: hij verliest zijn werk vanwege een collega die eerder een vijand blijkt te zijn; zijn vrouw verlaat hem na vele jaren huwelijk en samen twee kinderen te hebben grootgebracht, en met die laatsten evenals met zijn ouders zijn de relaties ook niet alles. Om te proberen zijn pijn te doen stoppen, waarvan we telkens de punten krijgen bij elk begin van een hoofdstuk m.b.t. de schaal van zijn lijden, vertrekt hij op een reis om zijn leven eindelijk op orde te krijgen.

De lezer wordt meegenomen in een verhaal van opzoekingen, twijfels, onrust, tegenslagen maar ook momenten van geluk van een man die op zoek is naar wat hij in zijn leven altijd gemist heeft, en die er dan ook gelukkig in slaagt een totaal ander leven op te bouwen. Ondanks de zware thema’s en de te nemen beslissingen, blijft de schrijfstijl van Foenkinos licht en vond ik de humor terug die ik herkende van zijn boek “Het geheime leven van Henri Pick”. Sommige medische en familiale situaties zijn herkenbaar terwijl andere situaties en conversaties soms erg ver gezocht zijn. De auteur heeft een scherp observatievermogen voor het moderne leven dat ons omringt. Hij heeft een vlotte schrijfstijl die maakt dat het Frans in dit boek ook gemakkelijk op te nemen is en zeker niet te moeilijk.

“Je vais mieux” werd (naar mijn weten) niet vertaald naar het Nederlands.