Indo
Deze autobiografische roman uit 2020 is een voortzetting van zijn prijswinnend boek De tolk van Java (2016). Hetzelfde personage, Alan Noland, is weer het alter ego van de auteur, wiens vader in het Nederlands leger als Indo (Indo-Europese of Euro-Aziatische Nederlander) hardhandig optrad tegen revolutionaire Indonesiërs in de nasleep van WOII.
In deze vervolgroman wordt Alan Noland na een hartinfarct opgenomen in diverse ziekenhuizen, van waaruit hij wachtend op een hartoperatie heel komisch maar ook cynisch kritiek geeft op de Nederlandse maatschappij. Ook zijn negatieve herinneringen komen aan bod, met name vooral de ernstig verstoorde gezinssituatie van zijn getraumatiseerde vader maar ook van hemzelf. Pakkend is Alan's liefde voor zijn zoon Stevie, onbeantwoord, want ook deze telg blijkt slachtoffer van een ontwricht ouderschap.
De zware problematiek is door de lichtere manier van observeren verteerbaar gemaakt, met hier toch een relativerende kijk op multicultureel Nederland. In ware zwarte humorstijl ziet de verteller vanuit zijn ziekbed het etnisch profileren gunstig evolueren.
