hartveroverende criminele familie

Rob Verschuren is in 1953 in Malden geboren. Hij heeft lang als copywriter in de reclame gewerkt. Als auteur debuteerde hij met een kort verhaal in Tirade. Na verschillende publicaties in andere tijdschriften verscheen in 2016 zijn verhalenbundel Stromen die de zee niet vinden in de Extaze-reeks van uitgeverij In de Knipscheer, in 2018 gevolgd door zijn romandebuut Tyfoon. Beide titels werden in de literaire kritiek geprezen om hun stilistische kwaliteiten en volkomen eigen geluid en het is moeilijk hem te situeren in het Nederlandse literaire landschap. Hij woont al decennia in het buitenland, de laatste jaren in Vietnam, en dat is te merken aan de thematiek in zijn werk. Tyfoon is een mengeling van sprookje en realiteit en dat geldt ook voor zijn nieuwe roman. Het verhaal is een vertelling, misschien meer dan een roman. Echt een product van de exotische vertelcultuur, maar wel met heel veel persoonlijke accenten van de auteur. Ook in Het karaokemeisje hanteert Rob Verschuren dezelfde stijl al is hij hier minder zwaar op de hand dan in vorig werk. Het boek kent ernstige moment maar ook grappige soms zelfs hilarische. De niet alledaagse belevenissen van de hartveroverende criminele familie zijn opgetekend in een nogal zwierige stijl, doorspekt met subtiele humor. In een Vietnamese badplaats houdt de familie Le zich in leven met allerhande zwendeltjes, waarvan vooral buitenlandse toeristen het slachtoffer worden. Zoals vader Duc het verwoordt: ‘Internationale samenwerking is de toekomst’. De heldin van deze schitterende schelmenroman is Phoenix, een barmeisje met een gecompliceerd gevoelsleven. Ze gaat alleen met mannen mee wanneer ze geld nodig heeft. Haar tweelingbroer Tommy tilt de geraffineerde bedriegersprojecten van de familie naar een hoger niveau via het internet en Moeder drijft een stalletje met ‘organische’ groenten en fruit dat ze bevoorraadt met afval van de markt. En dan is er nog opa (een heel mooi geschetst personage), die sinds oma’s begrafenis geen woord heeft gesproken en is vastgegroeid in de houding waarin hij na de noodlottige tocht naar de stad van de brommer werd geholpen. Het zijn niet direct geloofwaardige toestanden, maar de auteur schrijft alles op een dusdanige prachtige manier aan mekaar dat de lezer dit sprookje vol genegenheid in zijn hart sluit. Voor mij persoonlijk hoort Het karaokemeisje tot een van de meeste beloftevolle boeken van de afgelopen maanden.

| Reacties (0)