Magisch-realistische mindfuck

Wat heb ik ‘Het jaagpad’ van Paul Verrept graag gelezen! Het is alleen moeilijk uit te leggen waarom. Het boek bestaat uit scènes uit twee mensenlevens, die van Lucas en Claus, die als concentrische cirkels naar elkaar lijken te bewegen, maar toch manifest apart blijven. Of lijkt dit alleen maar zo ..?

Verrept speelt met de dichotomie tussen oud en jong, stad en dorp, en bespeelt diepmenselijke thema’s zoals hunkering, verlangen, de zoektocht naar liefde, erkenning, tederheid maar ook (homoseksuele) sex. De schrijfstijl zuigt de lezer in het verhaal, maar creëert tegelijkertijd een enorme afstand, het lijkt wel of Verrept schrijft in een dimensie verder dan de realiteit.

Het boek is een magisch-realistische mindfuck, waar de auteur door onvoorziene perspectiefwissels de lezer met de regelmaat van de klok op het verkeerde been zet. Of toch niet?

Deze novelle is een heerlijk werkstuk dat met het nodige geduld en respect gedegusteerd dient te worden.