Een bed vol verhalen
Een klassieke familiekroniek, breed uitwaaierend over een talrijk nageslacht en dit alles tegen de achtergrond van de roerige geschiedenis van Letland.
De auteur deelt zijn lijvige roman amper in hoofdstukken in, meer een vloedgolf aan verhalen waar toch een strakke compositie moet achter schuilen.
Kleurrijke personages, menselijk, bevattelijk, maar toch met telkens een speciale toets, een eigen accent, waardoor ze het verhaal kleur en body geven.
Skujins was nog een auteur die een lange, voldragen volzin uit zijn pen schudde, koesteren die namen, alleen al voor de taal is dit boek een monument.
Mij viel in het bijzonder op hoe wars van valse romantiek de auteur schrijft over leven en dood, geluk en ongeluk, liefde en verraad, een harde wereld in moeilijke omstandigheden. Laat de gevoelens maar over aan de lezer, ik rijk de grondstof aan, moet hij gedacht hebben.
Ook merkwaardig is de voorzichtige kritiek op de samenleving, Letland was als buur van Rusland nooit zeker van een onafhankelijke koers met een vrije pers. Subtiel is hij wanneer hij de collectivisering van de landbouw beschrijft, wat dit doet met een onafhankelijke landbouwer.
Vele familieromans gaan dit werk vooraf en nog meer gaan volgen, zeker is deze roman een standaard voor vertelkunst.
