Een beroemde klassieker prachtig in beeld gebracht

Het achterhuis van Anne Frank werd in 2017 tot graphic novel verstript door illustrator David Polonsky (tekeningen) en filmmaker Ari Folman (tekst) in opdracht van het Anne Frank Fonds in Zwitserland (opgericht door de vader Otto Frank), n.a.v. de 70ste verjaardag van dit wereldberoemde dagboek.

Op 25 juni 1947 verscheen de eerste editie van Het achterhuis in 3.000 exemplaren. Het dagboek werd nadien in zo’n 70 talen vertaald, en er werd ook een theaterstuk en een film op gebaseerd. In een nawoord in deze graphic novel wordt verantwoord welke keuzes hebben geleid van het dagboek naar deze 160 bladzijdes tellende verstripte versie. Annes dagboek wordt wel grotendeels gevolgd. Steeds werden dertig pagina’s van de oorspronkelijke tekst bewerkt tot tien pagina’s in stripvorm, maar er staan ook volledige pagina’s uit haar boek in, in dezelfde bewoordingen.

Het dagboek vertelt naast de benarde situatie van de onderduikers – hoe ze op elkaars lip zitten en hoe ze alles beleven – ook de gedachten, dromen en fantasieën van Anne, die net in die periode volwassen begint te worden en volop in haar puberteit zit. Ze heeft het niet gemakkelijk op een zo kleine oppervlakte met allemaal volwassenen die zich met haar leven bemoeien.

Het onderwerp is erg zwaar, en het verhaal is genoegzaam bekend. Toch blijft het verrassend hoe open Anne ook weer schrijft over haar relaties met haar familie, en haar gevoelens. De tekeningen beelden haar gedachten enorm goed uit, en zijn inderdaad even belangrijk als de tekst; ze begeleiden elkaar ook bijzonder soepel.

Enerzijds heeft een beeldverhaal soms het nadeel dat het een beetje je eigen fantasie om beelden te bedenken uitschakelt en zal het altijd de werkelijkheid ook enigszins vertekenen, maar anderzijds kan dit medium het verhaal ook sterker in je geheugen griffen. Aan de lezer om hier zijn eigen opinie over te vormen.