Een verhaal als een rustig kabbelende rivier.

De zeventienjarige Victoria Nash runt het huishouden op de perzikboerderij van haar familie in het kleine ranchstadje Iola, Colorado. Wilson Moon is een jonge indiaanse zwerver met een mysterieus verleden, ontheemd uit zijn stamland. Victoria ontmoet Wil toevallig op een straathoek, een ontmoeting die hun beide jonge levens diepgaand verandert en onbewust zowel passie als gevaar aanwakkert. Als het noodlot toeslaat, verlaat Victoria het enige leven dat ze ooit heeft gekend. Ze vlucht de omliggende bergen in, waar ze worstelt om te overleven in de wildernis zonder een duidelijk idee van wat haar toekomst zal brengen. Terwijl de seizoenen veranderen, brengt ze ook de veranderingen in zichzelf in kaart en vindt ze in het prachtige maar ruige landschap de betekenis en kracht om vooruit te komen en alles wat ze heeft verloren opnieuw op te bouwen, zelfs als de Gunnison River haar thuisland dreigt onder te dompelen.

Het verhaal wordt verteld vanuit Victoria. Een verhaal dat langzaam opgebouwd wordt. Als een rustig kabbelende rivier. Een rustig kabbelende rivier met een aantal rotsen en keringen. Met soms poëtische zinnen.

Herinneringen aan vroeger zorgden ervoor dat ik Victoria beter leerde kennen. Belangrijke thema's, zoals racisme, en onderdrukking van de vrouw tekenen haar leven. Een leven vol verlies. Stil verdriet. Maar ondanks alles houdt Victoria haar rug recht. Ze is vastberaden en veerkrachtig. Een échte powervrouw. En door haar instelling is dit vooral een verhaal over hoop.