Zowel razend als vertederend

Muriel Barbery is een Franse romanschrijver en docent filosofie . Van haar roman Elegant als een egel uit 2006 werden meer dan een miljoen exemplaren verkocht in verschillende landen.

Barbery werd geboren in Casablanca , Marokko 28 mei 1969 , maar zij en haar ouders verhuisden toen ze twee maanden oud was. Ze studeerde aan het Lycée Lakanal , ging de École Normale Supérieure de Fontenay-Saint-Cloud in 1990 en behaalde haar agrégation in de filosofie in 1993. Ze doceerde vervolgens filosofie aan de Université de Bourgogne , in een lyceum , en aan het Saint-Lô IUFM (lerarenopleiding). Nadat ze haar baan had opgezegd, woonde ze in 2008-2009 in Japan (2008 en 2009). Ze woont momenteel in Europa.
Haar roman Elegant als een Egel/ L'Élégance du hérisson stond 30 opeenvolgende weken bovenaan de Franse bestsellerlijsten en werd 50 keer herdrukt, met een verkoop van meer dan een miljoen exemplaren in mei 2008. Het is ook een bestseller geweest in Italië, Duitsland, Spanje, Zuid-Korea en in vele andere landen. Het verhaal gaat over de bewoners van een klein flatgebouw uit de hogere klasse van Parijs, met name de crypto-intellectuele conciërge Renée. Zij en Paloma, de eveneens intellectuele (zelfs radicale) tienerdochter van een inwonend gezin, vertellen het boek beurtelings. Renée komt ook kort voor in Barbery's eerste roman, Une Gourmandise, dat in 2009 verscheen

Haar nieuwe roman Een enkele roos van Muriel Barbery is weer een voltreffer.
Na de dood van een vader die ze nooit heeft gekend, vliegt Rose naar Japan om de rode draad van haar verhaal te achterhalen. Maar verre van beperkt tot een inleidend verhaal, is Een roos alleen een overgang van schaduw naar licht. Een bloemige en plantaardige wedergeboorte, de roman van de auteur is verankerd tussen poëzie en tragedie.
Hoewel ze een internationale reputatie heeft , blijft Muriel Barbery een zeer discrete auteur. Het zijn verfijnde woorden, vaak nerveus, maar getint met een poëzie van elders die ze ons bezorgt . Door middel van inaugurele parabels met traditionele legendes met de zoete geur van Japanse bloemen , wordt de lezer vanaf de eerste regels ondergedompeld in Kyoto.
De heldin van Muriel Barbery is Rose, een 40-jarige botanicus, groeide op in Frankrijk met haar depressieve moeder, Maud, en haar grootmoeder, Paule. Aan de andere kant van de wereld, duizend mijl van haar dagelijkse westerse leven, leefde een Japanse vader, een hedendaagse kunsthandelaar, die ze nooit heeft ontmoet. Als vrucht van een kortstondige liefde kon Rose alleen het wederzijdse lijden opmerken waarin haar moeder zich ommuurde nadat ze de deuren van het verleden definitief had gesloten. Volledig gedesillusioneerd leidt ze vervolgens een saai en lusteloos bestaan .

Als een enkele roos wordt gedragen door het bewustzijn van zijn heldin, is het ook een roman die ons ertoe aanzet ons af te vragen over de relatie die we hebben met de dood . Terwijl Rose niet weet hoe ze de dood van haar moeder moet verwerken, komt ze aan in een land waar de dood wordt gezien als het begin van een nieuw leven. Is dat niet paradoxaal? De verdwijning van de vader is dan het symbool van een kruispunt . Het is inderdaad door zich vertrouwd te maken met zijn oorsprong dat het eindelijk zal kunnen uitkomen " het is je Japanse ziel die de kracht bezit om ontgoocheling en hel in een bloemenveld te veranderen ".
Onder het lyrische vluchten laat Muriel Barbery niets aan het toeval over. Afbeeldingen, metaforen en symbolen zijn slechts de beschrijving van Rose's zintuiglijke transformatie. Vanuit een zeurend bestaan herontdekt ze dan het verlangen om te leven "het leven is misschien slechts een schilderij dat men achter een boom aanschouwt." Het wordt ons in zijn geheel aangeboden, maar we nemen het alleen waar vanuit opeenvolgende perspectieven ”. Met Japan als raamwerk voor deze verlossing, zal Rose schrikken en zich laten vervoeren door een kracht die de hare te boven gaat . En het is de regeneratieve vonk van deze kracht, triviaal liefde genoemd, die zin zal geven aan een leven dat wordt bepaald door opoffering en lijden.
Zowel razend als vertederend, Rose zal je op de een of andere manier raken. Waarom ? Simpelweg omdat haar persoonlijke verhaal iets universeels heeft. Misschien vind je de veerkracht ervan te gemakkelijk, het uitgewerkte einde, maar dat is niet waar de kern van het verhaal ligt . Juist in dit onbeschrijfelijke, poëtische en oneindig zoete elders wil Muriel Barbery je via haar verfijnde proza meenemen. ...
Geleid door de assistent van haar vader, Paul, een Belgische expat met een gebroken hart , wordt ze langzaam bewust van de beperkingen van zichzelf. Wie is ze eigenlijk? Straalt de sereniteit die uitgaat van het ontwaken op anderen af? Verre van het eerlijk toe te geven, is het door middel van poëtische metaforen dat ze uiteindelijk zal toegeven aan een half woord. Omringd door een bijna mystieke Japanse uitstraling, zal ze proberen te begrijpen wat haar verbindt met de rest van het universum...