Meekijken over de schouder van Elfie

1936 Berlijn. Terwijl in nazi-Duitsland de Olympische Spelen worden gehouden en een politiek spektakel aan de hele wereld wordt gepresenteerd, is de Chocolaterie Sawade “Unter den Linden” het levensdoel van Elfie Wagner, die eind dertig is. Ze begon als verkoopster in deze winkel en kent de samenstelling van iedere zoete lekkernij die in de winkel wordt geproduceerd en over de toonbank aan geliefden wordt verkocht. Met een nieuwe eigenaresse is ze gemachtigde geworden en is ze 's ochtends de eerste persoon in de snoepwinkel en 's avonds de laatste. Zo kan ze de melancholie onder controle houden, die haar blijft achtervolgen door een liefdeloze jeugd met haar grootmoeder. Ze maakt zich eerder zorgen over de directe buren van het chocoladeparadijs: de joodse boekhandelaar Franz Marcus, die erover denkt Duitsland zo snel mogelijk te verlaten vanwege het naziregime en de aanhoudende represailles; de orgeldraaier Willi, die stierf en toch op de een of andere manier nog steeds in ieders gedachten is; de oude Madame Conte, die op de eerste verdieping boven de winkel woont en één keer per week chocolaatjes bestelt. Ze zijn Elfie allemaal nauw aan het hart gegroeid en zijn familie van haar, waar voor gezorgd moet worden... Met ‘Three Days in August’ Drie dagen in augustus heeft Anne Stern een prachtige en ontroerende historische roman geschreven die de lezer meeneemt naar de donkerste tijd uit de Duitse geschiedenis, waar ze een microkosmos van individualisten schept die, ondanks hun eigenaardigheden, een gemeenschap vormen en elkaar steunen. De gevoelige, visueel krachtige en prozaïsche vertelstijl nodigt de lezer uit om aan de zijde van Elfie te gaan staan en uit de eerste hand haar wereld van gedachten en emoties te ervaren, maar ook haar liefde voor haar ‘chocoladewereld’, de chocoladewinkel Sawade, die al lang bestaat en een thuis voor haar geweest. Terwijl de wereld naar de Olympische Spelen in Berlijn kijkt en een gezicht te zien krijgt van de nazi's, kijkt de lezer in de winkel over Elfie's schouder mee.Tegelijkertijd worden de oude lindebomen die de laan zijn naam gaven en waarvan de pracht steeds meer vervaagt, steeds opnieuw in afzonderlijke hoofdstukken genoemd. De auteur heeft de prachtige gave om de verhalen van de mensen en die van de lindebomen zo wonderbaarlijk met elkaar te verbinden dat het de ziel van de lezer raakt.