Sex and drugs and kwartelkoningen op de Orkney-eilanden

Disclaimer: ik ben niet goed in recensies volgens het boekje. Ik volg mijn eigen taal.

Enkele maanden geleden las ik in The Guardian een artikel over de verfilming van “The Outrun” (“De Uitweer”), een autobiografisch boek van Amy Liptrot. Ik was meteen meegesleurd, en zette het boek op mijn e-reader.

Het verhaal: Rona, het hoofdpersonage, heeft genoeg van het afgelegen leven op de Orkney-eilanden (het hoge Schotse noorden), en gooit zich in het hedonistische leven van de Londense grootstad. Alcohol, seks, MDMA, you name it. Verslaving. Extreme toestanden. Op een gegeven moment, vanuit de diepste duisternis, ziet ze het licht. Na het vagevuur van de afkickkliniek trekt ze terug naar de Orkneys, en vindt ze zichzelf – min of meer - terug.

Het boek (ik ben er nog niet helemaal door): veel onwezenlijk mooie beschrijvingen over het leven op de Orkney-eilanden, hier en daar doorweven met de Rona’s uitspattingen in Londen. Niet altijd voor gevoelige zieltjes.
Het boek, desalniettemin: een flinke aanrader. Zalvend, doorheen de pijnlijke zielenroerselen van de auteur.

De film: het siert de auteur dat ze wilde meewerken aan het scenario, en de focus legde op een betoog over / tegen alcoholisme. Geen pure verfilming van het boek, maar – vind ik – een aanvulling. De auteur zegt: dit wil ik toch nog even meegeven, toevoegen.
Een zeldzaam geval van “de film evenaart het boek” – of “voegt iets toe aan het boek”.
Hulde.

...en zo krijgt u twee recensies voor de prijs van één.