Knap debuut!

Ik ben hun zoon, Tommie, het product van een vrouw die met enkele strofen een nieuwe wereld kon scheppen en een man die uren aan het woord kon zijn, zonder iets te zeggen. Van een man die weet hoe de wereld in elkaar zit en een vrouw die vol verbazing om zich heen keek en meer vragen had dan antwoorden.

In de proloog merkt de lezer al meteen dat de gezinssituatie van Tommie bijzonder is. Zeker geen optimistische situatie. Zijn moeder, Katinka, is verdronken tijdens een zeiltocht op de Waddenzee. Vader Manfred Boezerman was minister van Justitie en zit nu in de Eerste Kamer. Manfred is zelden thuis, hij leeft op hotel of verblijft in het buitenland. Het contact tussen Tommie en zijn vader verloopt in eerste instantie altijd via Jessica, de secretaresse.

De titel verwijst naar Cleo, de tussenzus van Tommie. Ze zijn in feite niets van elkaar. De moeder van Cleo had een kortstondige relatie met Manfred. Na afloop bleef Cleo ten huize Boezerman wonen, zodat ze haar school kan afmaken.

Zowel Cleo als Tommie rebelleren op hun eigen manier. Terwijl Tommie op achttienjarige leeftijd zijn studies heeft ingeruild voor vrijwilligerswerk, is Cleo in de weer met de wereld te verbeteren. Een milieubewuste vegetariër die een passie heeft voor wapens.

‘Wat doe jij eigenlijk bij de kringloop?’ vraagt hij.

‘Hetzelfde als jij.’

‘Werken voor een euro per uur?’

‘Het ontvluchten van gezeik . Niemand zeurt als je vrijwilligerswerk doet.’

Met een dosis humor schetst Vincent Kortmann een raak en confronterend verhaal. De auteur beëindigde een paar jaar geleden zijn opleiding aan de Schrijversvakschool. Dat hij met verve geslaagd is bewijst hij met De tussenzus, zijn debuutroman. Wat de afbeelding op de donkere kaft nu precies moet voorstellen, wordt duidelijk tijdens het lezen.

Het verhaal is ingedeeld in korte hoofdstukken met Tommie als verteller. Herinneringen aan zijn moeder, Remmelt die alles kent van het darkweb, vriend Pannekoek die uit een ander milieu komt, Jaap van de kringloopwinkel, neukmaatje Tamar,… er wordt voor genoeg afwisseling gezorgd. Een kijkje in het leven van een jongvolwassene.

Toch is het verhaal grotendeels opgebouwd rond een theaterstuk, georganiseerd door de oude school van Tommie. Mishandeling en uitbuiting van een meisje door haar vader is het hoofdthema. Mascha, lerares, roept de hulp in van Tommie omdat hij meer inzicht zou hebben in het gedrag en taalgebruik van jongeren. Met zijn hulp moet het theaterstuk geloofwaardig worden. Macht en status, familiebanden, rebels gedrag… het hele verhaal van Tommie en zijn tussenzus komt terug op het podium.

Soms lijkt het verhaal voorspelbaar, maar de auteur laat bepaalde draadjes toch mooi open! De dingen die ik verwachtte zijn niet gebeurd of niet benoemd. Binnen dit verhaal kan ik dat wel waarderen. Niet alles kan beantwoord worden, het leven gaat gewoon verder. Het einde is best verrassend, maar misschien ook logisch.

Door de vele afwisseling van gebeurtenissen en gedachten blijft de lezer alert. Een verhaal om over na te denken.

Kortom, een knap debuut over het belang van familie, over nood aan aandacht en affectie. Vlot leesbaar, origineel en beklijvend. Vincent Kortmann heeft me overtuigd met De tussenzus!

Ik wilde een vader die naar me luisterde en die zei dat hij me begreep. En vooral een vader die wat vaker thuis was ’s nachts.