Intelligent, origineel & heerlijk absurd. Uitdagende lectuur.

****

Wetenschapper Gottfried Leibniz (filosoof, wiskundige, natuurkundige... - één van de grootste denkers van de 17de eeuw) raakt geïntrigeerd door de voorspelling dat er een zonsverduistering zal plaatsvinden op 30 juni 1666. De astronoom die deze voorspelling bovendien als enige maakte zou trouwens ook blind zijn. Stekeblind. Een man met lege oogkassen. Leibniz besluit de man te zoeken om na te gaan of het hier gaat over een krankzinnig verzinsel of niet. Hij arriveert enkele uren voor de verduistering bij het observatorium...

''Buiten was het helder en licht, maar in het observatorium was het donker, op het schijnsel van één enkele kaars na, die zwak licht wierp op een heel oude man die op een driepoot zat met een van zijn twee lege oogkassen tegen het messingen oculair van die kolossale telescoop gedrukt. Hij droeg geen glazen ogen en had zijn oogkassen ook niet met een lapje bedekt; waar zich gewoonlijk de ogen bevinden 'had hij enkel twee macabere holtes'. Klaarblijkelijk had iemand ze er op een gegeven moment gewoonweg uit gerukt. Zo nu en dan pakte de astronoom plotseling zijn ganzenveer om vrij haastig iets op te schrijven, en hoewel Leibniz vanuit zijn positie niet kon zien wat de astronoom opschreef, 'maakte hij op zulke momenten stellig de indruk van iemand die werkelijk iets heeft gezien'. Als dit een soort vertoning was, dan was het onduidelijke voor wie deze bestemd was, want behalve een dikke doezelende kat was er niemand in het observatorium aanwezig, en voor zover Leibniz kon nagaan, was hij zelf nog niet opgemerkt.''

Het is geen gemakkelijke lectuur; veel moeilijke theorieën komen aan bod, soms een heleboel herhalingen en ook de traagheid in het verhaal maken het met momenten een uitdaging om door te lezen (effe doorbijten, geduld wordt beloond!). De opbouwende spanning (zal de zonsverduistering plaatsvinden?) en je nieuwsgierigheid (hoe verloor de astronoom zijn ogen?) maken dat je toch zeker wil blijven lezen. Bovendien zit het boek vol met heerlijke absurditeiten (humor!) en prachtige beelden, haast poëtisch ('de kromming van de hemel is de kromming van mijn schedel'). Echt impressionant, origineel & uitdagend. Indrukwekkend romandebuut van de schrijver Adam Ehrlich Sachs, 'n pareltje!