Een realistische voetstap in het leven van Elias
Auteur Valentijn De Heer (1986) is schrijver en zorgmedewerker, hij wou altijd verhalen vertellen, jaren heeft hij geschreven en bijgeschaafd tot dit debuut werd geboren. Beste mevrouw Eva is deels autobiografisch en deels uit zijn fantasie ontsproten. Dat de schrijver zorgmedewerker is, lees je wel terug in zijn debuut, je betrapt de auteur niet op een fantasievol verhaal, maar een beklemmend realistische voetstap in het leven van hoofdpersonage Elias.
*Wanneer de kleine Elias een broertje krijgt, verandert heel zijn jonge leven als blijkt dat het broertje Johannes een verstandelijke beperking heeft. Vader ontwikkelt een haat tegen de kleine Johannes en moeder probeert alle plooien te strijken. De grootste zorg is voor de kleine Elias, hij wil de perfecte zoon en verantwoordelijke broer zijn. Zijn of moeten? Wanneer Elias en Johannes bij toeval terecht komen in het houtenhuis van buurvrouw Eva en haar man, vindt hij een ‘echte’ thuis. De oude Eva zet thee, speelt spelletjes en biedt een luisterend oor. Het houten huis wordt een plek om te schuilen.
De auteur weet vanaf de start de lezer te verplaatsen in het leven van Elias door het gebruik van het ik-perspectief. Op zijn eigen kindse manier kijkt Elias naar zijn donkere leefwereld, waarin hij probeert te overleven en ‘het beste’ van zichzelf naar buiten te brengen. Het beste waardoor hij zichzelf verliest. Met eenvoudige woorden weet de schrijver de lezer te treffen, niemand blijft koud tijdens het lezen van dit verhaal. De auteur weet het thema parentificatie op een eenvoudige manier te brengen, ook hier blijft de werkelijkheid overeind. Dit debuut is één dat blijft nazinderen en vanaf de start onder je huid kruipt door zijn eenvoud en realiteit.
