Een ongemakkelijk en donker, steengoed debuut
Deze bundel met 16 kortverhalen (Engelstalig, niet vertaald naar het Nederlands) is het gelauwerde debuut van de Ierse auteur Claire Keegan (Wicklow, 1968), dat al dateert van 1999. Keegan’s kortverhalen verschenen eerder in internationale literaire publicaties als The New Yorker, Best American Short Stories, Granta, en The Paris Review. Ze studeerde in de VS en in het VK (Wales) waar ze zoals zovele moderne Engelstalige auteurs een "Creative writing”- programma (MA – Master of Arts) volgde, om daarna terug te keren naar Ierland.
Deze kortverhalenbundel is gelukkig origineel en bevat meer dan in de andere al gelezen novelles van haar (Small things like these, The Forester’s Daughter, Foster), wel erg donkere, sombere verhalen over haar Ierland, dikwijls met een melancholische ondertoon en die niet goed aflopen. In de verhalen is het dikwijls winter en leef je mee met de personages, voornamelijk vrouwen, die moeten opkomen voor hun plek en hun recht op wat geluk in het leven. Enkele verhalen vinden ook plaats in het zuiden van de VS.
Het titelverhaal vindt dan weer plaats in een Engels stadje. Een vrouw verlangt naar meer avontuur in haar seksleven en trekt er zonder haar man op uit om met een wildvreemde in een “Antarcticaanse” meedogenloze situatie terecht te komen waar ze niet meer uit geraakt. Keegan heeft een meticuleuze, empathische schrijfstijl. Ondanks of eerder dankzij de vele knappe beschrijvingen word je meegezogen in de belevenissen van de personages en kruipen je de rillingen dikwijls over de rug:
“She watched the clock on his bedside table, the red numbers changing. The cat was watching her, his eyes dark as apple seeds. She thought of Antarctica, the snow and ice and the bodies of dead explorers. Then she thought of hell, and then eternity.”
In een ander verhaal dat zich een drietal uur rijden ten zuiden van New York afspeelt, let een au pair op het zoontje van een koppel waarvan de man Ierse roots heeft. Beide ouders werken en vertrouwen haar met hun kind. Toch lost de man een dreigend schot voor de boeg: als er iets met de jongen gebeurt, hebben ze ook geen babysitter meer nodig. De auteur deinst er echter niet voor terug om heel het verhaal lang niet aflatende donkere nogal dreigende gevaren voor het kind te creëren waardoor de au pair er alles aan doet om het te beschermen tot in de laatste zin van de slotparagraaf.
Kinderen worden niet gespaard in de verhalen. Een goede jeugd is er de meesten die erin voorkomen niet gegeven. In het verhaal “Passport soup” is de dochter van een koppel spoorloos verdwenen en serveert de vrouw vol woede en verdriet een gruwelijk brouwsel aan haar wanhopige, door schuld verteerde echtgenoot.
Ook het verhaal van de Ierse Cordelia dat plaatsvindt in een kustplaatsje midden in de winter op de laatste dag van de twintigste eeuw, blijft hangen. Ze had een affaire met een getrouwde dokter die hun laatste afspraakje niet nakomt. Cordelia wandelt langs de kustlijn van de oceaan en ontmoet daar zijn vrouw in plaats van hem. De sfeer uit dit verhaal evenals uit alle andere is kil en blijft daarom net zo lang aan je plakken, ook al zal je je niet zozeer alle details van zo vele verschillende personages en gebeurtenissen blijven herinneren. Deze kortverhalenbundel is prachtig geschreven, met een sterke opbouw en complexe volle personages, die allen met hun eigen motieven en gedachtegangen nauwkeurig en geweldig goed zijn neergezet. Antarctica is dan wel een ongemakkelijk en donker maar eveneens steengoed debuut van Claire Keegan.
