Spannende ontspanning in een lichte toonaard voor op uw favoriete zomerleesplek
Alors on danse heet de opvolger van Born to be wild, het tweede deel in de “Werchter”-trilogie van de Vlaamse auteur Ines Nijs. De personages uit het eerste boek, Lexi Callier, onderzoeksjournaliste, en Karl, undercoveragent, hebben op de wei van Werchter afgesproken tijdens het concert van de Belgische internationale muziekheld Stromae. (Die laatste heeft zo’n geweldige muziek – een mengeling van verschillende genres – én teksten!)
Op hetzelfde moment wordt het lichaam van fruitteler Marc De Beer gevonden onder de tribunes van KluB C. Karl en Lexi komen er op uit en gaan deels elk voor zich deels te samen op zoek naar de dader en wat er allemaal achter zit.
De lezer weet eigenlijk al wat er gebeurd is van aan het begin. De vraag is op welke manier de aspiraties van de verschillende figuren in het boek zullen samenkomen, en of sommigen onder hen geen banvloeken over zichzelf hebben uitgeroepen. De plot ontrolt zich gestaag en er wordt regelmatig geswitcht tussen verschillende perspectieven van zowel een groepje personen dat zich snel rijk wil wanen als van het detective-duo Lexi en Karl, waardoor het ritme strak genoeg blijft. Deze twee voelen zich romantisch ook tot elkaar aangetrokken al worden ze door enkele misverstanden – hopelijk tot aan het laatste deel? –uit elkaar gehouden. Laetitia, Lexi’s dochter, is een puberende tiener geworden, en dat durft Lexi door al haar dagelijkse beslommeringen en de spanningen die haar zoektocht haar verschaft, al eens uit het oog te verliezen. Ook worden sommige personages ingehaald door hun eigen verleden waardoor de spanning nog extra toeneemt.
Nijs schrijft erg natuurlijke en dagelijkse dialogen. Vragen over relaties, (onzekerheid over) seksualiteit en de opvoeding van kinderen komen zo “en passant” aan bod in dit misdaadverhaal, wat zowel kwetsbaar als herkenbaar overkomt. Angst, de wil om te overleven, en wraakgevoelens wisselen elkaar af bij de verschillende personages. De verhaallijn is ook wat interessanter dan in haar vorige boek.
Nijs’ tweede thuisland, Senegal, komt ook weer aan bod. Mag ik net als in mijn vorige bespreking een hoop of vraag uitspreken: of ze in haar derde deel Psychokiller enkele dozijnen tijgermuggen, teken of andere parasieten uit Senegal wil loslaten op de Werchter-wei, en zo een kleine “crisis” veroorzaken, met voorbedachten rade of zo? Dat is alvast “psychokiller”-achtig genoeg! 😊 Waarschijnlijk ben ik hiermee al te laat. Haar laatste deel komt er in mei volgend jaar al aan. De muziekreferenties maken dit en ongetwijfeld het vervolg hierop tot een “spannend ontspannend” zomer-festivalboek, erg goed gezien!
