Onbehaaglijk psychedelisch

Ik moet eerlijk bekennen: tijdens de eerste 30 pagina's dacht ik: dit wordt vergelijkbaar met het kijken van een slechte serie op Zes. Maar kijk, gaandeweg merkte ik dat het boek me in zijn greep had. Ik hou daar wel van, van de sturende kracht van een boek, waarbij je plots geen tijdsbesef meer hebt, of niet eens hebt opgemerkt dat je kinderen weer de ganse keukenlade hebben uitgeladen en staan te dansen op het aanrecht.

Je voelt je bij dit boek op een gegeven moment zelf psychotisch. Wat is daar toch aan de hand? Wat gaat nu de clou zijn? Is alles wel wat het lijkt? En ja, misschien zou ik ook wel een mens eten als het echt zou moeten.

Daarnaast is het prachtig geschreven. ("Uiteindelijk is de toekomst maar een remedie voor het heden")

En dan sta je een paar uur later in die nabije toekomst, sla je 'Alles wat er was' dicht en denk je: wauw.