“Vrijheid, diepgang en durf.”

Leen Dendievel is bekend van verschillende rollen. Het vaakst was zij te zien op televisie en theater maar buiten actrice is zij ook schrijfster van een aantal boeken. Katja Verbeeck had een leuk gesprek met haar.

Leen, kan je eens omschrijven wie je precies bent.

“Ik ben actrice, schrijfster, consulent in de psychologie en leerkracht. Dat zijn de dingen die ik heb verworven. Maar actrice zijn blijft mijn core business. Schrijven is een soort passie geworden dat ik extra doe. Ik ben iemand die niet op haar mondje is gevallen, ik zeg zoals ik het denk en ik durf dingen bespreekbaar maken wat anderen niet durven. Ik heb graag mijn ruimte en vrijheid om te doen, te staan en te blijven wie ik ben.”

Wat doe je het liefste: acteren of schrijven?

“Acteren doe ik het liefste. Schrijven doe ik heel graag en kan ik doen wanneer ik wil maar ik wil tot het einde van mijn dagen rollen vervullen en acteren. Het is ook mijn hoofdbezigheid. Schrijven is ook geen druk, alhoewel ik elke dag wel iets opschrijf.”

In je eerste boek, dat in 2016 uitkwam, Hard, verbreek je het taboe dat er nog steeds hangt rond liefdesverdriet. Komen de lezers in je boek te weten of je echt kan sterven aan een gebroken hart?

“Natuurlijk komen de lezers dat te weten, het was mijn onderzoeksvraag. Het is te gedetailleerd om helemaal uit de doeken te doen, maar je kan dus sterven aan een gebroken hart. Ik wou het in mijn boek bespreekbaar maken omdat het nog steeds heel gauw onder tafel wordt geveegd. “Er zijn nog genoeg vissen in de zee, het gaat wel over”. Maar men beseft niet dat het echt rouwen is wat een mens doet met liefdesverdriet. Je gaat een echt rouwproces door omdat het iemand is die jou resoluut zegt dat hij je niet meer wil. Los daarvan is het ook zo dat mensen jou kunnen verlaten door de dood en wat nog meer. Het is een verlies van een persoon waar je zelf niet voor gekozen hebt. En indien je er wel voor koos, kan je nog steeds verdriet hebben.”

In 2018 volgde dan u tweede boek Asem dat gaat over angsten. Wat is de reden dat je u wou verdiepen in dat onderwerp en de oorzaken en oplossingen wou weergeven in dat boek?

“Omdat ik het zelf meemaakte en paniekaanvallen had. Ik wou onderzoeken hoe het kwam dat ik die angstaanvallen had. Ik wou niet dat het mijn leven zou belemmeren, ik wou er juist iets meedoen dus ik zocht antwoorden op de vragen die ik had. Hoe meer mensen ik er over aansprak, hoe meer mensen hetzelfde meemaakten en die met dezelfde vragen zaten. Aangezien ik mijn eerste boek Hard al had geschreven, wist ik dat dit het tweede boek ging worden. Ik heb onderzocht wat er tijdens angst gebeurt in je lichaam en vanwaar het kan komen. Het heeft mij heel hard geholpen te schrijven en het helpt andere mensen het te lezen.”

Vanwaar de titel Asem?

“Asem is gewoon ademhalen.”

In je boek praat je openhartig over de paniekaanvallen die je had. Vond je dat moeilijk om je kwetsbaar op te stellen?

“Totaal niet, ik hou zelf niet van boeken waarin anderen hun verhaal verweven staat. Ik wou het kort houden maar ik was de lezer wel verplicht dat ik het ken en weet waar ik over schrijf. Ik wil het neutrale en objectieve weergeven. Ik vind het helemaal niet moeilijk om me kwetsbaar op te stellen, dat is juist de kracht en dat zouden meer mensen mogen doen.”

Is er een andere Leen sinds het eerste boek dat uitkwam en het laatste?

“Zeker! Maar dat heeft met tal van redenen te maken en niet alleen met mijn boeken. Ik ben wel veel zekerder geworden wat mijn boeken betreft. Ik breng lezingen ook op een andere manier aan nu. Op die verschillende jaren zijn er veel dingen gebeurd, heb ik mensen verloren, ik heb een paar boeken uitgegeven, ik heb met Dancing With The Stars meegedaan dat mij veranderd heeft, corona is in het leven gekomen dus het is logisch dat het niet meer de Leen van toen is.”

Herman Brusselmans, Nathalie Meskens en Sven de Ridder hebben meegewerkt aan het boek. Hoe komt het dat men zo vlot over dat onderwerp kon praten of heb je hun moeten overtuigen?

“Ik heb geen moeite moeten doen, ik heb het hun gewoon gevraagd omdat ik hen ooit hoorde vertellen dat ze met angst kampten. Ik vind het heel goed dat ze hierover wilden praten want veel mensen denken dat Bekende Vlamingen perfect zijn en alles in hun schoot geworpen krijgen en dat is dus niet waar.”

Vorig jaar kwam dan het boek Georges en Rita over euthanasie. Waarom daarover een boek?

“Omdat ik een artikel had gelezen over Anne en Francois die eigenlijk zelf hadden besloten om uit het leven te stappen en het ook eerlijk aan hun kinderen hebben verteld. Ik vond dat zo’n mooi gegeven dat ze samen wilden sterven dat ik dacht om er iets mee te doen. Ik heb dat idee laten rijpen, Georges en Rita zijn dan ontstaan met hun eigen verhaal en na 6 jaar heb ik het dan neergeschreven.”

Ik heb het boek gelezen en het doet me nadenken over het leven en de dood. Het is mooi dat euthanasie op deze manier bespreekbaar kan worden. Op welke manier heb je u hierin verdiept?

“Ik ben met Wim Distelmans gaan praten om de juiste info te weten. Ik moest effectief weten of Georges het wel kon om samen met Rita te sterven. Het blijft een fictief boek maar ik wou geen onwaarheden in het boek. Ik was heel blij dat hij zei dat het effectief kan om samen te sterven mits bepaalde voorwaarden die ook worden verteld in het boek. Als je een boek schrijft moet je research doen dus dat heb ik dan getracht te doen, net zoals bij mijn andere boeken.”

In het boek dat dit jaar uitkwam Brief aan mijn kind, over een vader die levenslessen doorgeeft aan zijn kinderen, bereik je weer een menselijk thema. Hoe kwam je op dat idee?

“Ik had al lang het idee om mijn eigen versie te schrijven van het lied “Everybody’s free to wear sunscreen”. De jeugd en de mensen algemeen toespreken met dingen waarvan ik wou dat ik ze wist. Uiteindelijk is daaruit Georges en Rita ontstaan, daar is dan veel positieve reacties op gekomen op de brief aan de kinderen in dat boek en daardoor ben ik op het idee gekomen om daar verder mee te gaan en is het boek gewoon een heel lange brief geworden.”

Heb je al plannen voor een volgend boek?

“Eigenlijk niet, ik zie wel wat er op mijn pad komt. Komt er niets op mijn pad, dan is dat zo. Komt er wel iets op mijn pad, dan kan het ineens heel snel gaan.”

Wat betekent schrijven voor u?

“Tijd om alleen te zijn, tijd om te delen, de manier om dingen door het platform van het schrijven dat ik dan heb bij de mensen te brengen. Ik wil iets in de huiskamer brengen wat ik wil vertellen en dat geeft mij veel voldoening. Schrijven geeft me ook rust.”

De rode draad in je boeken heeft veel te maken met de psyche van de mens. Komt dit door je studie van assistent in de psychologie of is dat eerder toevallig?

“Ik ben geïnteresseerd in de mens. Ik heb psychologie gestuurd als back up. De lezingen die ik nu geef over mijn boeken is ook een vorm van psychologie en ik ben blij dat ik deze achtergrond heb. Ik heb ook een pedagogisch diploma dus ik kan ook lesgeven maar dat is niet direct mijn ambitie.”

Wat is het grote verschil tussen acteren en schrijven?

“Bij mij is het grote verschil dat ik mijn boeken van A tot Z zelf schrijf en dat ik mijn personages gewoon vorm geef. De rollen die ik in theater of op tv speel maak ik niet zelf, mijn boeken wel. Daarom ben ik ook het meest trots op mijn boeken, omdat die echt van mij zijn. Mijn boeken zijn mijn baby’s. Acteren is een rol spelen die een ander voor me schrijft maar ik wil in de toekomst ook eigen rollen schrijven.”

Small talk is niets voor u zegt u. Wat is de reden dat je het liefst tot de essentie gaat?

“Ik hou niet van oppervlakkigheid. Ik vind dat tijdverlies. Ik praat graag écht met de mensen. Als ik gesprekken heb met vrienden of met mensen die ik goed ken dan ga ik graag tot de kern. Er kan wel eens luchtigheid tussen zitten, graag, maar ik filosofeer graag.”

In het boek staat dat we meer “nee” durven moeten zeggen. Ben jij daar goed in?

“Ja, ik heb dat geleerd. Sinds ik mijn paniekaanvallen heb gehad heb ik geleerd meer nee te zeggen. Ik heb mijn ruimte en rust nodig en mensen gaan me niet zeggen hoe ik moet leven, mijn agenda trouwens ook niet. Nee is nee. Als je duidelijk, vriendelijk en tactvol tegen mensen nee zegt dan is dat beter dan dat je geen antwoord geeft of iets doet tegen je zin.”

Ben je iemand die in moeilijke periodes in het leven naar een boek grijpt of eerder in de pen kruipt?

“Geen van beiden. Als ik schrijf wil ik een zonnig terras hebben. Lezen ga dan ook niet bij mij. Dat is niet mijn vlucht, alhoewel dit voor sommige mensen wel kan werken.”

Heb je een favoriete schrijfplek?

“Ja, een koffiebar. Ik heb geroezemoes nodig. Dat is toch wel mijn favoriete schrijfplek. Mijn living ook waar de tv opstaat maar het liefst toch op café of in de koffiebar. Ik wil geen stilte om me heen, ik heb mensen rondom mij nodig.”

Heb je een tip voor beginnende schrijvers?

“Gewoon schrijven. Zet u neer, schrijf, het laten lezen door mensen die je vertrouwt en die u eerlijke en opbouwende kritiek durven geven maar ook eerlijk zijn tegenover jezelf en jezelf in vraag stellen of het goed is wat je schrijft. Zoek een uitgever. Een nee heb je en een ja kan je krijgen. Je mag ook gewoon schrijven voor jezelf, het moet niet uitgegeven worden! Schrijven is een kwestie van durven.”

Heb je een favoriete schrijfstijl, auteur?

“Connie Palmen, ze schrijft heel plastisch, heel echt, filosofisch en psychologisch. Ik ben ook fan van Griet op de Beeck en van Ish. Ik lees verder ook graag biografieën zoals een Virginia Woolf.”

Wat vind je de mooiste taal?

“Nederlands, al hou ik ook wel van de Engelse taal omdat ik mezelf soms niet kan uitdrukken in het Nederlands. Ik heb geen talenknobbel. Een zeer mooie taal is ook Duits, in dat opzicht vind ik Duits zeer mooi maar de gemakkelijkste taal om mij uit te drukken is Nederlands en soms Engels.

Natuurlijk, het beste is West -Vlaams praten, daar kan ik nuances in leggen dat ik in geen enkele andere taal kan brengen.”

Las je als kind al veel?

“Ze hebben me moeten verplichten om te lezen, ik vond dat verschrikkelijk in het eerste en tweede leerjaar. Ik wou geen boek lezen. Het is eigenlijk toen ik Dirk Bracke leerde kennen, het boek “Het uur nul” las, dat ik ben beginnen lezen. Die man heeft mij doen lezen en hij weet dat ook. Ik ben heel blij dat hij het weet, we hebben nog mailverkeer gehad toen hij ziek was over dat we elkaar heel erg respecteerden in het werk dat we deden.”

Ligt er nu een boek op je nachtkastje?

“Ik ben met Lize Spit bezig, ze heeft een speciale kronkel in haar verhaal, zeker met het boek “Het smelt”. Ik spits me niet op 1 boek. De boeken die ik deze zomer ga lezen zijn” Ik ben er niet,” ook van Lize Spit. Ook “Lily” van Tom de Cock en Brieven uit Genua van Ilja Leonard Pfeijffer ”

Heb je nog een boekentip?

“De biografie van Michelle Obama. Die vrouw komt van “ergens”, die is zo goed en zou voor mij de volgende president mogen worden. Die vrouw is zo inspirerend, zo echt en welbespraakt. Ik heb haar boek in 1 ruk uitgelezen.”

Als jouw boeken verfilmd zouden worden, welke acteurs zouden een rol krijgen?

“Dat zeg ik niet! Ik heb een lijstje van namen voor een cast mocht Georges en Rita ooit verfilmd worden. Als het in de juiste handen terecht komt is het goed want zelf ga ik niet vragen om mijn boeken te verfilmen.”

De laatste vraag. In welke 3 woorden kan jij uzelf omschrijven?

“Vrijheid, diepgang en durf.”

Heel erg bedankt voor dit vlotte gesprek, Leen!