"Wereld zonder water" - Interview met Inge Sleegers

Op vrijdag 20 mei 2022 werd Katja Verbeeck uitgenodigd op de boekvoorstelling ‘Wereld Zonder Water’ in ‘De Markgraaf’ in Hove. Redacteur Katja Verbeeck had schrijfster Inge Sleegers al eerder voor Antwerpen Leest geïnterviewd, naar aanleiding van haar eerste boek ‘Kilte van een zomernacht’. Inge betrad het podium op de muziek van haar boektrailer en de schepen van Cultuur van Hove opende de avond. Katja had de eer een paar vragen te mogen stellen aan dit beloftevolle talent.

Wie ben je en wat drijft je om een boek te schrijven, want dit is niet je eerste boek?

Ik ben een sociaal geëngageerde moeder uit Hove. Naast schrijven werk ik als communicatie-specialist in de sociale sector en ondersteun ik andere auteurs met raad en daad bij hun promotie.

Wat me drijft om te schrijven? Als het er in zit, moet het er uit, is het gezegde. En dat klopt voor mij helemaal. Schrijven is voor mij zoals ademen, de verhalen in mijn hoofd moeten er simpelweg uit.

Mijn eerste verhaal kroop uit mijn pen als ik twaalf was, op mijn vijftiende besloot ik mijn eerste boek te schrijven. En er zitten nog heel veel verhalen in mijn hoofd.

Waarom wou je schrijven over vrouwenrechten?

Vrouwenrechten zijn mijn stokpaardje. Ik sta er graag voor op de barricades. Ook in mijn blog 'Inge kijkt naar de wereld' (https://www.ingesleegers.be/in...) vind je er regelmatig artikels over terug. Je hoort weleens de vraag 'Is een internationale Vrouwendag nog wel nodig? Het pijnlijke antwoord is ja, want ondanks alle inspanningen van de generaties vrouwen voor ons, is het nog steeds triest gesteld met vrouwenrechten in de wereld. Kijk naar Afghanistan, waar afgelopen zomer vrouwenrechten samen met hun eigenaars van de ene dag op de andere in de kelder verdwenen. Of nog recenter en dichter bij huis: het arrest over abortus in de VS. Het lijkt wel of vrouwenrechten steeds weer terug ter discussie staan. Ik vind het dus belangrijk om erop te blijven hameren. Met mijn workshop 'Mad World' bied ik ook een programma rond dit thema (en andere sociale thema's) aan voor middelbare scholen.

Je gaf eerder in ons gesprek aan dat sommige mensen vreesden dat het boek nogal politiek correct is, gezien de thema’s klimaat, mensenrechten en een gekleurd hoofdpersonage. Wat vind je daar zelf van?

Ik heb die reactie inderdaad al gekregen. Het boek is allesbehalve politiek correct. Ik vind het enorm belangrijk om diversiteit te verwerken in mijn verhalen. Eigenlijk is het erg dat dit in deze moderne tijden nog steeds een issue is. De wereld is namelijk divers, het is de normale realiteit waarin we leven. Ik wil dat de personages in mijn boeken een afspiegeling zijn van die realiteit. Je zal er dus inderdaad personages tegenkomen die gekleurd zijn, anders geaard of personen met een handicap. Net zoals je er personages tegenkomt die die kenmerken niet hebben. Diversiteit is nooit het hoofdthema van mijn boeken, maar ik wil daarmee wel meewerken aan het normaliseren van diversiteit in de samenleving.

Een tweede reden waarom ik in het geval van 'Wereld Zonder Water' koos voor een gekleurd hoofdpersonage, is heel simpel. Ik durf al eens personages baseren op echte mensen in mijn leven (lacht). Mijn prachtige nichtje stond model voor Nimue. Ik leende haar uiterlijk en pittige karakter om Nimue vorm te geven.

Wat hebben het klimaat en de mensenrechten te maken met het boek?

Het zijn beide thema's die me nauw aan het hart liggen. Tijdens de coronaperiode heb ik veel nagedacht, gepiekerd ook. Ik vond het verbazingwekkend hoe het sociale en economische leven van de ene op de andere dag zomaar wereldwijd kon stilvallen. We kunnen daarvan denken wat we willen , maar we moet wel toegeven dat we daar een eensgezindheid hebben gezien die zich niet vaak manifesteert. Een eensgezindheid die ik wat mis wanneer het over andere hete hangijzers gaat, zoals het klimaat. Daar blijven daadkrachtige wereldwijde afspraken helaas op zich wachten. Wij zijn als kreeften in een kookpot, voorlopig nog in een lauw bad, niet beseffend dat we gekookt worden. Tot het te laat is en we niet meer uit de pot geraken. En toen dacht ik: wat als we niks doen? Wat als we te lang wachten en de klimaatverandering is niet meer te stoppen? Dan zullen mensen geen toiletpapier meer hamsteren, maar vechten voor de laatste flessen water in de supermarkt. Dan komt er een oorlog over de laatste leefbare plekken op aarde. We zien nu al dat het aantal conflicten in de wereld toeneemt, dus het is geen onrealistische gedachte.

Dit boek is geschreven voor de start van de oorlog in Oekraïne. Die oorlog is echter ook een tragisch voorbeeld van de akelige tijdsgeest waarin we leven. Iets wat me enorm heeft aangegrepen was de machtsgreep afgelopen zomer in Afghanistan. De beelden van mensen die vliegtuigen bestormen en vrouwelijke academici, politici en wetenschappers die voor hun leven vrezen gewoon omdat ze vrouw zijn en gestudeerd hebben… Dat krijg ik nooit meer van mijn netvlies. Het is een mooi voorbeeld van hoe gemakkelijk rechten kunnen afgenomen worden, die wij als vanzelfsprekend beschouwen.

Al die zaken hielpen mij om de samenleving binnen Wereld zonder Water te creëren. Een wereld, waarin resources schaars zijn en strikte regels gelden, althans voor een beperkt deel van de bevolking, in het geval van “Wereld Zonder Water” in de vorm van een examen. Een examen, waaraan enkel meisjes onderworpen worden en dat hun plaats in de samenleving bepaalt. Sterker nog, het bepaalt of er nog wel plaats voor hen is in de maatschappij.

Persoonlijk vind ik dat het getuigt van lef dat je over dit onderwerp durft te schrijven. Ben je niet bang voor reacties?

Tot hiertoe zijn de reacties voornamelijk positief en sluiten ze aan bij de jouwe. Ik verwacht wel negatieve reacties. Er zullen altijd mensen zijn die het niet fijn vinden dat ik maatschappijkritische thema's behandel in mijn boeken. Dat merk ik ook in mijn blogs. Het zijn beladen thema's en de gemoederen durven al eens hoog oplaaien, zeker op sociale media. Op zich vind ik dat niet erg. Ik zeg altijd, als ik mensen boos maak, wil dat zeggen dat het over iets belangrijks gaat. En ik heb een stevige ruggengraat(lacht).

Normaal gezien is je doelgroep Young Adult maar ik heb jouw boek gelezen en het zou ook een breder en ouder publiek kunnen aanspreken, ben je daar bewust van?

Ik schrijf in de eerste plaats voor jongeren. Ik vind het fantastisch hoe zij naar de wereld kijken en de fouten zien waar wij ons als volwassenen soms al bij hebben neergelegd. Zij beleven alles heel intens, iets wat je een beetje verliest naarmate je ouder wordt.

Toch merk ik inderdaad dat mijn boeken een ruimer publiek aanspreken, zeker gezien de thema's die aan bod komen. Ik merk dat dit zaken zijn waar veel mensen mee bezig zijn. Verder vallen mijn boeken ook goed bij mensen die moeite hebben met lezen of dyslexie. Het Young Adult-genre is trouwens een genre dat ook veel volwassenen aanspreekt. Het zweeft ergens tussen jeugd- en volwassenenliteratuur in en is vaak op een toegankelijke, vlotte manier geschreven. Ik lees het zelf ook heel graag.

Wat ben je nu aan het schrijven en wanneer mogen we het verwachten?

"Wereld Zonder Water” is het eerste deel van een tweeluik. Om het met de woorden van mijn proeflezers te zeggen: het eerste deel is meer actie-gebaseerd, deel twee is eerder psychologisch en focust zich meer op de relaties tussen de personages en de dynamieken in de samenleving. "Wereld Van Wanhoop" verschijnt begin 2023.