Ontdekkingsreis van prachtige zinnen & metaforen!
De kleine Loes leeft in een eigen wereld, een wereld van beelden, een wereld van fantasie, verdriet en angst. Wanneer haar vader verhuist naar een eigen woning, beseft ze dat haar ouders gaan scheiden. De scheiding van haar ouders, werpt een schaduw over Loes haar kleine leventje. Een schaduw die twijfel, angst, schuld brengt bij Loes. Mama gooit haar onder een verstikkende berg van zorgzaamheid en vader ziet Loes als een obstakel. Loes verdwijnt soms in een eigen wereld, de wereld van verbeelding. Het lichtje van hoop is de zalvende vriendschap van Arend en Meneer Boom. Heeft ze recht op deze vriendschap, heeft ze recht op dat lichtje? Heeft ze recht op….leven.
Dit debuut kan je niet in een bepaald hokje duwen, Young adult of literatuur, de lezer is tijdens het lezen op een mooie ontdekkingsreis van prachtige zinnen en wondermooie metaforen. De pen van Hanneke leest zeer poëtisch en met bewondering herlees je de eenvoudige woorden die zijn verweven tot beeldende zinnen.
Loes is een ongelukje: deze binnenkomer zet onmiddellijk de toon van dit debuut. Een toon die de auteur weet vol te houden, je wordt vanaf de start meegezogen in Loes haar fantasiewereld, maar ook in een wereld van gevoelens. Thema's zoals eetstoornis, scheiding, angstaanvallen, pesten komen voorbij, de gevolgen voor Loes worden niet zomaar even aangeraakt, maar realistisch neergezet als een draad doorheen het plot.
Het karakter Loes en haar vat vol emoties staan er, de auteur weet een zaadje te planten, toch is het aan de lezer om het plantje te laten groeien. Sommige emoties en worstelingen van Loes mag de lezer zelf invullen, het geheel voelt niet voorgekauwd aan, waardoor lezer zich betrokken voelt bij het verhaal. Loes vindt hierdoor een plaatsje in het hart bij de lezer. Het bijzondere aan het coming-of-age verhaal is het magisch realisme dat doorheen het plot loopt, de auteur dopt haar pen in realistische fragmenten en mengt ze met magische elementen. Knap debuut, laat maar van je horen Hanneke van de Kerkhof!
