Poëtisch prachtig
Weken maanden jaren. Door: Sara Baume.
Hoogdagen zijn het; er verschijnen zo veel goede boeken, het is bijna niet bij te houden. Met als klap op de vuurpijl: 2 nieuwe Baume’s! Twee! Een roman (Weken maanden jaren) én een non-fictie boek (Handwerk).
Nu ik de roman uit heb duik ik direct in Handwerk; een luxepositie. Allemaal dankzij de geweldige samenwerking tussen de uitgeverijen Koppernik en Oevers: dikke merci daarvoor!
Weken maanden jaren huist een beetje in dezelfde sfeer als Baume’s prachtige Zevenduizend eiken: introvert, intiem, poëtisch, groots in kleinheid. Het doet me ook wat aan het prachtige Dit zou allemaal van jou kunnen zijn van Josefine Klougart denken.
Je kijkt (bijna beschroomd) mee in het leven van Bell en Sigh en hun honden Vos en Pip. Jaar na jaar volg je hun kleine leven dat almaar kleiner en leger wordt. Maar op een goede manier, als in ‘less is more’. Je leest over hun eigen spontaan ontstane dialect, hoe ze hun simkaarten veranderen, elkaars kleren dragen, week na week dezelfde 7 gerechten klaarmaken,… Ze nemen je mee op pad en laten je door hun ogen naar de prachtige natuur die hen omringt kijken. Met ogen die elk detail zien en een blik vol liefde.
Er gebeurt zo weinig en toch zo veel. Baume beschrijft hoe het leven van een koppel is/kan zijn nadat de meeste schrijvers/filmmakers al opgehouden zijn. Bij haar lees je wat er na ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’ volgt. Of kan volgen, als je geluk hebt.
Op elke pagina wil je zinnen onderlijnen die je raken, ontroeren, die poëtisch van de pagina’s vibreren. Soms zijn ze ook letterlijk als poëzie vormgegeven. Vuil, verval, aan verveling grenzende traagheid is nog nooit zo mooi en ontroerend beschreven.
Dit boek breekt en heelt je hart ineen.
