Rouw, het schrijverschap en... een hond

****

Genre: literaire fictie

Centraal staan de thema's rouw en het schrijverschap.

Als de naamloze schrijfster haar jarenlange (en eveneens naamloze) boezemvriend en mentor plots verliest aan zelfmoord, raakt het verlies haar ongemeen hard. De drang om te begrijpen hoe dit kon gebeuren, maakt dat ze al schrijvend een manier zoekt om te rouwen om het verlies van een jarenlange vriend. Als ze dan ook nog onverwacht zijn grote Deense dog erft weet ze zich helemaal geen raad meer, wat moet zij als self-proclaimed kattenmens met een gigantische hond? Bovendien worden er in haar kleine gehuurde appartementje zelfs helemaal geen huisdieren toegelaten. Door Apollo (zo heet de hond) in huis te nemen krijgt ze misschien echter een klein stukje van haar overleden vriend terug, maar ook dieren rouwen...

Het verhaal doet biografisch aan, soms vergat ik volledig dat het niet waargebeurd was, knappe fictie. Ik vond het intelligent geschreven: gevoelig, gevat, soms zelfs 'n beetje grappig. Er komen veel verwijzingen naar literatuur en filosofie in voor, ook enkele wetenschappelijke feitjes, echt een mooi en interessant geheel. Ik heb het met veel plezier gelezen. Respect voor schrijfster Sigrid Nunez die met dit boekje ook de 'national book award fiction 2018' won. Welverdiend!