Slaap! (kindje slaap!)

Vroeger zei ik weleens dat slapen tijdverlies was. Dat ik wel zou slapen wanneer ik op pensioen ging. Tegenwoordig (in tijden van onzeker pensioen) piep ik wel anders. Ik verdenk mezelf er zelfs van in winterslaap te gaan.

Helaas voor Maya - het hoofdpersonage in dit boek- geen winterslaap. Geen slaap tout court, want Maya lijdt aan insomnia. Gaandeweg sluipt het slaaptekort haar leven binnen en rukt dit de grond onder haar voeten weg: haar relatie, haar vrienden, haar stabiliteit,...

Wat doet men in het donker, eenzaam en alleen, buiten jaloers zijn op alle slapers? Buitensporig drinken en medicatie innemen? Dat ook, maar even goed belletje trek bij al die schone slapers. En zo leert ze Benoit kennen, een getroebleerde zielsverwant. Samen maken ze de nachten onveilig. Als lezer twijfel je zelf of de passages die omschreven worden vluchtige dromen zijn of werkelijke situaties veroorzaakt door al die slapeloosheid.

Ik ben eerlijk, ik heb voor dit boek wat slaap gelaten.