Opgegroeid in een uitgeleefd caravanpark
De
24-jarige Ada verblijft in Spanje bij een houthakker en zijn honden.
De man woont afgelegen in het bos en spreekt enkel Spaans. Ada vind
er rust en overdenkt haar leven.
Haar
herinneringen zijn geschreven als gesprekken opgehaald tijdens een
boswandeling met haar broer, geschreven in een gevoelige rauwheid.
In het begin zijn het nuchtere vertellingen, waarbij de armoede, de
dood van hun moeder en de hardheid van de levensfilosofie van hun
vader, die instond voor hun opvoeding, worden weergegeven. Nadien
erkent ze enkele positieve zaken en kijkt ze met meer begrip en
mededogen op haar verleden terug.
De vader van Ada stelde dat het leven een strijd is, zodat hij zijn kinderen hard heeft opvoed om ze klaar te maken om later hun eigen leven te kunnen leiden. Hij handelt consequent volgens zijn overtuiging, in tegenstelling tot de kunstwereld waar ze later via de academie in terechtkomt. Die wereld komt haar gemaakt, zinloos en leeg over.
Ze
is de dochter van haar vader bij wie ze erkenning zoekt. Ze dopt
haar eigen boontjes, ze is een rouwdouwer. Ze blijft niet hangen in
het verleden maar zoekt haar weg, wars van alles en iedereen.
De
overdenkingen van haar jeugdjaren worden afgewisseld met
beschrijvingen van haar huidig leven in Spanje. Door de taal is
communicatie tussen haar en Molina, de houthakker, niet evident,
maar ze leren elkaar appreciëren en de zorg voor elkaar en voor de honden
werkt louterend.
De
afwisseling van de herinneringen aan haar jeugdjaren en de
beschrijving van haar leven als jong volwassene in Spanje, geschreven
in een directe stijl in korte hoofdstukken, met heel wat parallellen
tussen haar levenssituatie van vroeger en nu, zorgen dat er vaart zit
in het verhaal. Het blijft kleven, doet je nadenken, het weekt
emoties los, te meer daar het een turbulent verleden is, dat toch
vrij geloofwaardig wordt beschreven.
De invloed van het verleden en de opvoeding op het leven van jonge mensen was een belangrijk thema in het werk van Maria Kager die in 2024 de “Bronzen Uil” heeft gewonnen. Dit werk is genomineerd voor deze prijs in 2025. Het is voor mij een grote kanshebber op deze prijs
