Als liefde je eindelijk wijs maakt

NIEMAND UIT BELGIE. Guido van Heulendonk. ****

Net zoals bij ‘De Kroon met twee pieken’ boeit de auteur me met de combinatie van een gevoelig verhaal, een vlot afwisselen van heden en verleden en een stijl die ogenschijnlijk wat afstandelijk is maar raakt tot in de kern.

Hoe goed ken je de mensen die het dichtst bij je zouden moeten staan?

Je dochter, die gaat trouwen met een oudere man die je nooit hebt gezien?

De moeder van die dochter, je ex, met wie je een traumatische gebeurtenis deelt, waartegen de liefde niet opgewassen bleek? Maar ze blijft onder Blankes huid zitten, Want het verleden kruipt waar het niet gaan kan. En gaten moeten gedicht worden, onaffe zaken blijven schreeuwen om geheeld te worden.

Wanneer ben je klaar met je verleden?

En zijn het de gebeurtenissen op zich die je tekenen, of hoe het licht erop valt, hoe je ze bekijkt en begrijpt?

Is begrijpen genoeg om ‘te slagen’? Het leven als een nooit eindigend examen?

Een boek over loutering. Over mild en wijs worden met de jaren.

Een man in crisis die ongewild (ongewenst) terecht komt in een land in crisis.

Een leven als een slagveld.

En aan zijn zijde zijn jongere vriendin die mee in de klappen deelt.