Wat een bijzonder mooie reis!

‘In de verte’ van Herman Diaz, uitgeverij Atlas Contact, is een mooi en verzorgd boek. Na het lezen merk je dat de cover perfect bij het verhaal past. Canyons, de grote vlakte, eenzaamheid, en toch ook schoonheid.

Het boek start met een bijzondere proloog. Hier valt meteen de mooie schrijfstijl op. Je moet de zinnen traag tot je laten doordringen, dit is geen boek om even snel tussendoor te lezen.

“Het gat, een stervormige bijt in het ijs, was de enige onderbreking in de witte vlakte die geleidelijk overging in de witte hemel. Geen wind, geen leven, geen gerucht.”

Uit een ijsgat duikt een kolos van een man op, Hawk. De bemanning van het nabijgelegen schip hebben zowel bewondering, ontzag als schrik voor hem. Terug aan boord verteld Hawk zijn levensverhaal, de komende 24 hoofdstukken in het boek.

Halverwege de 19de eeuw vertrekken Håkan en zijn broer Linus vanuit Zweden naar New York, hopend op een beter leven daar. Het gaat meteen mis in het begin van de reis. Håkan verliest zijn broer uit het oog, komt terecht op het verkeerde schip en belandt zo aan de Westkust in plaats van aan de Oostkust. Håkan is de taal daar niet machtig. Dit wordt mooi weergegeven, want ook de lezer moet soms gissen wat er gezegd wordt. Op deze manier is het goed voelbaar hoe Håkan zich voelt in een onbekend land met een onbekende taal.
Goudzoekers, wetenschappers, Indianen,... ze kruisen allemaal het pad van Håkan. Zijn tocht heeft soms verrassende wendingen. Een aparte kijk op de evolutieleer, godsdienst, leugens en vooroordelen. Soms is het verhaal heel afwisselend, dan weer heel somber en traag. De prachtige beschrijvingen van het landschap en de natuur zorgen steeds weer voor een mooi rustpunt binnen het verhaal. Maar de lezer blijft steeds nieuwsgierig!

“Hij was blijven steken in een continu heden, had landschappen en mensen achtergelaten.”

‘In de verte’ is vooral een verhaal over eenzaamheid, vriendschap, een zoektocht. Net als Håkan verliest ook de lezer wel eens het tijdsbesef.

“Zijn eenzaamheid was totaal in die onmetelijke vlakte.”


Het einde van het verhaal sluit heel mooi aan bij de proloog!
Kortom, een prachtig debuut om van te genieten!