beschrijvingen vol liefde voor de natuur

Valle Maira, 1915. Giacomo Cordero en zijn familie – grootvader Girolamo, moeder Lunetta en Desideria, de vrouw van de grootvader – zijn de hoofdrolspelers in de nieuwe roman van Franco Faggiani, Het licht van de lente, een verhaal dat eenvoudigweg mooi en aangrijpend is.

Het Valle Maira is een Italiaans bergdal in de regio Piëmonte. De vallei maakt deel uit van de Cottische Alpen.

Het is een harde, wilde plek, maar voor degenen die daar altijd hebben gewoond en gewerkt, vertegenwoordigen deze plaatsen zichzelf, hun wortels, geen andere plek zou hen kunnen verwelkomen en bij hen passen .

Giacomo Cordero is de enige neef van Girolamo, aangezien diens zoon stierf in Spanje, in de steengroeve waar hij werkte. Giacomo's opleiding wordt daarom een ​​van de belangrijkste activiteiten van zijn gezin. De jongen is de toekomst van de Corderos.

Giacomo, kreupel aan één been, krijgt een ongeëvenaarde opleiding: geen enkele andere jongen in de Maira-vallei is zo goed opgeleid als hij. Hij keert terug naar Valle Maira om aan de slag te gaan. De grootvader is koopman, hij handelt in alles en dankzij de Eerste Wereldoorlog merkt hij dat hij het leger in Cuneo van goederen en goederen voorziet. Giacomo ontsnapt aan de dienstplicht als eerste en enige zoon van een weduwe is en ook nog mankt.

Giacomo wordt klaargestoomd om in de voetsporen van zijn grootvader te treden.

Een van de vele bedrijven van grootvader was die van pruiken van echt haar. Giacomo’s machtige grootvader, die zijn rijkdom vergaarde in die pruikenhandel en zijn vermogen in de oorlog alleen maar ziet groeien, draagt zijn kleinzoon Giacomo op om naar de verlaten valleien af te reizen en de achtergebleven vrouwen te overtuigen hun haar te ruilen voor stoffen, gebruiksvoorwerpen en kleine geldbedragen.

De ingezamelde haren worden zorgvuldig verwerkt door Lunetta, Desideria en de andere vrouwen die voor hen werken. Eenmaal schoongemaakt, gepolijst en op kleur en lengte verdeeld, neemt de grootvader ze mee naar Frankrijk, over de gevaarlijke bergpassen en van daaruit brengen zijn handelsagenten het bewerkte haar naar Parijs, Duitsland, Zwitserland of wie weet waar, om pruiken te produceren. Giacomo wordt ingewijd in deze baan, die hij dankzij zijn spreekvaardigheid en voorbereiding behoorlijk goed doet.

Het mooiste in de romans van Faggiani, en in dit geval waar ik het meest van hield is omdat hij de omgevingen van de regio met oprechte genegenheid beschrijft.

Met grote vaardigheid slaagt de auteur erin om de lezer letterlijk in de omgevingen te brengen waar zijn romans zich afspelen: tijdens het lezen had ik er geen moeite mee om me de scherpe bergtoppen voor te stellen waaruit de Maira bestaat, de stroom, de eeuwenoude bossen en de schuren die verspreid liggen over het hele gebied.

De beschrijvingen vol liefde voor de natuur zijn levendig en mooi, naast ook het creëren van karakters en onvergetelijke verhalen. Franco Faggiani is hierin echt een meester.