Iedereen verdient een tweede kans, en een derde en…

Missy is 79 en erg eenzaam nu ze zonder haar Leo alleen achterblijft in hun grote huis. Ooit studeerde ze aan Cambridge en was ze academicus, echtgenote en moeder maar daar blijft helaas weinig van over… Na een stevige ruzie op haar 78ste verjaardag heeft ze nauwelijks nog contact met haar dochter en haar zoon is met zijn gezin (en dus met haar kleinzoon) geëmigreerd naar Australië.

Af en toe zorgt ze al eens voor Otis, het zoontje van Angela uit de buurt, wanneer die weer eens een deadline moet halen maar de rest van de tijd is ze gewoon alleen. Alleen met haar sombere gedachten… Op een dag vraagt Angela of Missy een tijdje voor de hond van Fix kan zorgen tot die haar leven weer op de rails heeft.
Missy heeft niets met honden en voelt zich niet geroepen om Bob in huis te nemen. Tot er op een nacht twee inbrekers in haar slaapkamer staan en een hond in huis toch niet zo’n slecht idee meer lijkt. Zo komt Bob bij haar wonen. En dan blijkt dat die hond naast een aantal verplichtingen (zoals een uur gaan wandelen in het park), ook wel wat nieuwe kansen met zich meebrengt… Kansen om andere mensen te ontmoeten en nieuwe dingen te ondernemen.
Misschien is Bob echt wel die tweede kans die Missy zo dringend nodig had? Maar durft ze die kans dan ook echt te grijpen? Want wat je ook doet en probeert, het blijft altijd een kwestie van vallen en toch weer opstaan…