De biografie van een icoon

• De jonge Simone Simone de Beauvoir wil studeren – en schrijven. Dan ontmoet ze Jean-Paul Sartre, enfant terrible, genie en al snel haar minnaar. Ze sluiten een pact om hun liefde en seksuele vrijheid veilig te stellen. Samen formuleren ze de filosofie van het existentialisme en vormen ze het middelpunt van de Parijse bohemianscene. Maar Simone kan haar droom om te schrijven niet waarmaken – uitgevers wijzen haar teksten af als ‘ongeschikt’. En ze moet ook vechten voor haar relatie met Sartre.

Heerlijk om te lezen over het leven van Simone de Beauvoir en Sartre, haar worstelingen met het schrijven, haar relaties met Sartre en anderen. Je komt op een gemakkelijke manier in aanraking met de filosofische principes waar Sartre en zij steeds meer gericht mee werken, met aan het einde van het boek 'haar zin' die zo beroemd geworden is.

Het verhaal beschrijft het meisje dat opgroeide in een streng conservatief gezin, de jonge vrouw die in opstand komt tegen haar vader en tegen de leefomstandigheden in het eerste derde deel van de 20e eeuw. Rebelleren, uitbreken, anders zijn dan de ouders: onder jongeren is dit niets ongewoons. Misschien was de druk voor haar iets groter dan voor anderen.
Hoe dan ook, ze is op zoek naar haar weg, naar "vrijheid". Een persoonlijke vrijheid, een eigen uniek pad in het leven. Is dit ongebruikelijk? En dan ontmoet ze Sartre. Met de vrijheid in haar achterhoofd, wordt ze afhankelijk en laat ze zijn gedachten de leidraad voor haar leven worden. Absolute persoonlijke vrijheid, leven volgens een strikt vooraf bepaald plan. Gevoelens, empathie, consideratie zijn niet toegestaan.....

De auteur, Caroline Bernard, die naar eigen zeggen een bewezen kenner is van de Beauvoir, vertelt in een min of meer romanachtige stijl de biografie van een icoon. Met de De tweede sekse (originele Franse titel: Le Deuxième Sexe) een essay, uitgebracht als tweedelig boek, dat Simone de Beauvoir op 41-jarige leeftijd schreef in 1949 werd ze wereldberoemd. Het is een van de bekendste werken van het feminisme en geldt als de oprichtingstekst voor de feministische beweging in Frankrijk.
De tweede sekse, werd door velen beschouwd als een rechtvaardiging voor haar ‘schandalige’ levenswandel – met Sartre. Voor Les Mandarins een roman die op 21 oktober 1954 bij Gallimard verscheen, kreeg ze hetzelfde jaar de Prix Goncourt. Het centrale thema van de roman is een beschrijving van een Franse intellectueel die geëngageerd is in politieke debatten en de middelen die hij aanwendt om zijn ideeën te verspreiden in een maatschappij die verzwakt is door de oorlog en de ontdekking van de Shoah, maar ook bewust van de gevolgen van de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki. Een maatschappij die zich opnieuw moet positioneren tegenover de nieuwe, grote machten die de wereld de komende jaren zullen besturen. Die positie is fragiel en volgens De Beauvoir gedoemd tot een zekere futiliteit.

De Beauvoir werd langzaam maar zeker steeds groter, opgetild en meegevoerd door de tweede feministische golf. Maar Sartre loslaten deed ze nooit. Ook voor hen beiden had hun relatie mythische proporties gekregen. In dit prachtige boek wordt haar leven verteld vanuit haar standpunt, niet vanuit het standpunt van Sartre, met haar moed, intelligentie en actie, is ze een idool en vechter, voor elke vrouw en voor een open en gelijkwaardige samenleving waarin je vrij, tolerant en individueel kunt leven.