Een soort literair mozaïek
De auteur van dit debuut maakte het zich absoluut niet gemakkelijk. Op de cover staat het dat het een roman is maar 821 mensen die er ook toe doen is een aaneenschakeling van portretten Een soort literair mozaïek.
Het boek telt 189 pagina’s gevuld met kleine, en soms iets grotere portretten van naamloze mensen. Sommige mensen komen maar eenmaal aan bod, anderen duiken nog eens op, enkelen worden regelmatig zijdelings nog eens aangeraakt.
Met een paar woorden, enkele zinnen wordt iemand zorgvuldig geportretteerd en komt een intieme wereld tot leven. En toch zijn de verhalen niet in de ik-vorm geschreven en hebben de personages zelden een naam.
De portretten schetsen kort maar krachtig het leven van iemand. Suïcidegedachtes komen voorbij, uitvaarten, rouw, maar ook werksituaties, gezinsleven en relaties.
Toch kon dit boek mij niet echt de mokerslag toedienen waar het eigenlijk wel het potentieel voor heeft, de personen en de voorvallen worden in iets te snel tempo op de lezer afgevuurd. Jammer genoeg gaat er zo heel wat diepgang verloren. Dat neemt niet weg dat al de mensen in het boek er zeker toe doen.
